યુગો પર્યત કન્યાકુમારી ક્ષેત્ર માં સરસ્વતી નદી થી દક્ષિણ દિશા માં સાભ્રમતી ( સાબરમતી) નદી થી ઉત્તર દિશામાં દંડક વન દધિચી ઋષિ ના આશ્રમ થી ઉત્તર તરફ છ કૉસ દૂર અતિ મનોહર રોપ્યા ક્ષેત્ર માં શૃંગી ઋષિમુની નો આશ્રમ અને ફક્ત બ્રાહ્મણ ના કુટુંબ આ ક્ષેત્રમાં ઋષિ મુનિઓ ના યજ્ઞ કાર્ય અને ગુરુકુલ સંચાલન માં કાર્ય કરતા તેમના આશ્રમ નજીક રૌપ્યપુરી નગરી હતી જે ઘોર જંગલ અને મનોહર વનરાજી થી આચ્છાદિત હતું. સતયુગ માં રૌપ્યપુરી હજારો વર્ષો પૂર્વે જયારે પાંડવો આ વનમાં આવ્યા હતા અને શ્રી જગદંબાએ તેમને દર્શન આપી વરદાન આપ્યું હતું ત્યારે તો માતાજીના પવિત્ર સ્થાનની આસપાસ ગાઢ જંગલ હતું. અને પાંડવો અજ્ઞાત વાસ માં જવાની પૂર્વ તૈયારી રૂપે ઋષિ મુનિ ના માર્ગદર્શન મુજબ રૌપ્યપુરી માં માં વરદાયિની ના દર્શન કરી ને તેમના અસ્ત્ર શસ્ત્ર આયુધ અને પોષાક વરખડો ના વૃક્ષ માં ગુપ્ત રીતે છુપાવવા ની આજ્ઞા અર્પે છે અને અર્જુન ને ભવિષ્ય માં મહયુદ્ધ ના અંતિમ ક્ષણ ના વિજય અર્થે એક તીર અર્પણ કરે છે .જે તીર દ્વારા પાંડવો નો મહાભારત ના ભીષણ યુદ્ધ માં વિજય થાય છે.

માં વરદાયિની નું પૃથ્વી પર રૌપ્યપુરી માં નિવાસ કરતા દુર્ગમ દૈત્ય નો વધ કર્યા બાદ દેવ અને ઋષિ મુનિ ગણ ની વિનંતી થકી પૃથ્વી લોક ના રૌપ્યપુરી માં નિવાસ કરે છે અને સમસ્ત મનુષ્ય અને દરેક જીવ ના કલ્યાણ અર્થે પૃથ્વી લોક પર દુર્ગમ દૈત્યના વધ બાદ રૌપ્યપુરીમાં માન સરોવર નું પ્રાગટય કરી ને યુદ્ધ બાદ રક્ત રંજીત વસ્ત્રો સાથે સ્નાન કરી ને. દેવો દૈત્યોના પ્રથમ પૂજનીય માં વરદાયિની એ રૌપ્યપુરી માં નિવાસ કર્યો . દુર્ગમ દૈત્યની રૂપાપુરી અને દક્ષિણે સોનાપુરીના અવશેષો હતા. આ બન્ને નગરીના સ્વામી દૈત્યને મારી શ્રી વરદાયિની માં વિશ્વંભરી માં જગદંબા માં વરદાયિની માં નું પવિત્ર ધામ. એજ વર્તમાન સમયનું અતિ પવિત્ર યાત્રાધામ રૂપાલ.

આથી સ્વયં માં શ્રી વરદાયિની માં એ જ નવદુર્ગા ના પ્રાગટય પૂર્વે ના દેવો અને દૈત્યોના પ્રથમ પૂજનીય માં વરદાયિની ના અતિ પ્રાચીન પૌરાણિક મંદિર માં નિવાસ સ્થાન પર આજે પણ કરોડો ભક્તો આસ્થા અને શ્રદ્ધા પૂર્વક માં વરદાયિની દર્શન કરી ને કૃતઘ્નતા પૂર્વક માં ને પોતાની મનોકામના પૂર્ણ થયા બાદ માં વરદાયિની ના ચરણ કમલ માં પોતાના શ્રદ્ધા સુમન દિન પ્રતિ દિન યુગો પર્યત થી વર્તમાન સમયમાં પણ અવશ્ય અર્પણ કરે જ છે .

મૂળરાજ સોલંકીએ રુદ્રમાળ બાંધ્યો અને એક હજાર બ્રાહ્મણોનું વરણ કર્યું ત્યારે બ્રાહ્મણો ઉત્તરમાંથી સિદ્ધક્ષેત્રમાં આવ્યા. તે વખતે જુદાં જુદાં ગોત્ર, પ્રવરના બ્રાહ્મણોને જુદાં જુદાં ગામો દાનમાં આપ્યાં તે સંબંધી પ્રમાણ દર્શાવતો ગ્રંથ “શ્રી સ્થલપ્રકાશ’’ નામે છે.